Op een dag klinkt er gebons op de voordeur. Sam rent de trap af, doet de deur open, en... daar staat een olifant. De olifant beweert dat Sam hem geadopteerd heeft. Sam herinnert zich wel een formuliertje uit de dierentuin, maar dít had hij niet verwacht. De olifant maakt het zich in Sams huis gemakkelijk. Dat betekent een overstroming in de badkamer, een geplette fiets en nog veel meer ellende... Grappig prentenboek met een gelijkwaardige rol voor tekst en beeld. De ravage die (vanwege de vertaling) niet in Walliams woorden beschreven wordt, vult Ross aan in zijn beweeglijke aquarellen met zwarte omlijning. Soms beslaan de illustraties hele of dubbele pagina's, maar vaak ook vormt een reeks kleinere plaatjes een verhaal in het verhaal. Bijvoorbeeld wanneer Sam de antiekshow op tv wil uitzetten: in de tekst protesteert de olifant, in de parallelle afbeeldingen is te zien hoe een antieke vaas daarbij sneuvelt. In de tekst wordt gespeeld met lettergrootte. De olifant buldert en zijn tekst is dus veel groter dan die van Sam. Het slot is een knipoog naar kleine lettertjes, die Sam duidelijk niet goed gelezen had. Vanaf ca. 4 jaar.