Als een moordverhaal poëzie wordt, het slachtoffer niet gekend wordt en er niets rest dan schuld van Bijbelse proporties, dan krijg je Beurskens' 'De straffeloze'. Een geweldig intrigerende novelle - ondanks dat er roman op de omslag staat - waarin de hoofdpersoon de perfecte moord beraamd. Geïnspireerd als hij is door de eerste misdaad in de Bijbel. In levendige en klare taal geschreven, vol van mooie vondsten en geplaatst in een uiterst herkenbaar Amsterdam weet de auteur een prachtige plot te ontwikkelen die de lezer van de eerste tot de laatste pagina bij de lurven pakt. Met ongetitelde en ongenummerde hoofdstukken, die vaak slechts korte scènes zijn worden langzaam maar zeker de gedachten onthuld van de hoofdpersoon H, de enige naamloze in het verhaal. Het zou een autobiografisch gedachte-experiment kunnen zijn waarin de auteur dat doet wat ieder mens weleens doet: een moord beramen. Als kunstvorm. Huub Beurskens is niet voor niets een prijswinnende auteur, dit verhaal onderstreept dat wederom.