De dominicaan Eckhart (1260-1327) is door de rooms-katholieke kerk in 1329 veroordeeld wegens heresie (ketterij). Hij maakte als augustijner theoloog geen onderscheid tussen theologie en filosofie en meende via gebed God in de ziel 'mystiek geboren' te laten worden. Het dogma van de menswording van Christus (Kerstmis!) vindt bij hem ten onrechte plaats na een ontkennende dimensie van begrippen bij de beschrijving van God, om de ontmoeting in de ziel mogelijk te maken. Bij zijn confrater Thomas van Aquino (1225-1275) is de menswording daarentegen een onafhankelijk objectief-theologisch geloofsgegeven en ons verlangen het goede van God in de ziel te beminnen een daarvan gescheiden streven ('desiderium naturale') in de filosofische godsleer. De recente dominicanen gaan, helaas, rond 1990 Eckhart méér dan Thomas van Aquino centraal stellen in hun mystiek. En door het ogenschijnlijk ontbreken van dogmata wordt Eckhart sindsdien ten onrechte als een 'multireligieuze theoloog' met ándere gebedstradities gezien. Dit is geen rechtzinnige rooms-katholieke publicatie, maar kan als aanzet tot gebed en contemplatie helpen.