De zoon van een ridder wacht met tegenzin op de dag dat hij in de voetsporen van zijn vader zal treden en zijn opleiding tot ridder gaat beginnen. Hij wil dat koude, zware harnas niet aan, kan niet tegen het lawaai van de zwaardvechters en begrijpt niet dat er oorlog gevoerd moet worden als praten ook kan. Hij wil paarden verzorgen en lange ritten maken in de natuur. De jongen probeert er met zijn ouders over te praten, maar dat loopt op niets uit en nu is het zover. Verzorgde prentvertelling uit de reeks 'Hoe vertel ik het', waarin een maatschappelijk onderwerp in de vorm van een modern sprookje voor jonge kinderen bespreekbaar wordt gemaakt. Dit deel over overgevoeligheid en 'anders zijn' behandelt op luchtige wijze het verlangen van de jongen om zichzelf te zijn en stipt zijn gevoeligheid voor geluiden en bepaalde kleding aan. De paginagrote kleurenillustraties met helder afgebeelde figuren tegen een achtergrond van meestal gedekte tinten zijn prettig om naar te kijken. Leuk, terugkerend detail is de kleine muisridder met zwaard die op iedere prent is te vinden. Het vorige deel 'De prins die alleen maar dingen at met de letter P.' (2014)* van Tineke Toet en Caroline van Pelt ging over moeilijke eters. Om voor te lezen en over te praten met kinderen van ca. 5 t/m 7 jaar. *2014-36-2134 (2014/47).