Brusselmans zet de literatuur op stelten met zijn grandioze nieuwe novelleIn deze korte, vernieuwende en zo goed als perfecte novelle komt een auteur aan bod die een kloeke dichtbundel heeft geschreven. Nu begint het pas: er moet voor dit boek promotie gevoerd worden. Z’n Nederlandse uitgever besteedt dit werk uit aan de Antwerpse firma Boordom & Van Egiepten. Zij stellen een van hun belangrijkste medewerkers aan om van de promotie een fulltimebezigheid te maken. Deze andersvalide vrouw doet haar best om de bundel om te vormen tot een bestseller. Zal zij slagen in haar opzet en zorgt de promotie ervoor dat een boek alleen bestaat als ongeveer iedereen er via ettelijke kanalen weet van heeft? De promotie is fijnzinnige, hilarische en doeltreffende literatuur. Herman Brusselmans zet zichzelf met deze novelle voor de zoveelste keer op de eerste rij van de Nederlandstalige letteren. De lezers zullen hem opnieuw zeer dankbaar zijn.Herman Brusselmans werd geboren te Hamme op 9 oktober 1957. Na veel vijven en zessen groeide hij uit tot misschien wel een heel belangrijk auteur. De schrijver is bescheiden, beleefd en vriendelijk. Vele fans zijn hem daar dankbaar voor, en ook voor z’n meer dan 85 boeken, die de literatuur steeds weer op stelten zetten.Over Het huwelijk van Jan en Sofie: ‘Brusselmans speelt een spelletje met de verwende westerling, die vaak geld zat heeft maar niks kan missen.’ NRC ••••Over Theet 77: ‘Brusselmans gaat op zoek naar de duistere bronnen van zijn bestaan, naar de ervaringen uit zijn jeugd die hem hebben getekend. Hij kijkt het monster van zijn angsten in de ogen, de ervaringen die hem hebben geteisterd, laten kermen en klappertanden.’ de Volkskrant ‘Theet 77 biedt een sublimatie, die van ontwapenend zelfinzicht getuigt. In die zin is dit de Brusselmans-roman waarop we eigenlijk niet meer gerekend hadden.’ NRC •••• ‘Aan het einde van dit boekwerk vat Brusselmans zijn eigen carrière beknopt samen: “Ik schreef boeken die meteen vergeten werden, ik schreef boeken die bleven hangen.” Theet 77 mag nu al bij die laatste soort gerekend worden.’ De Standaard