De vrijeschoolpedagogie wordt in 1919 voor het eerst gerealiseerd voor arbeiderskinderen van de Waldorf-Astoria-sigarettenfabriek in Stuttgart. Deze 'Waldorf-pedagogie' heeft in de hele wereld navolging. Al in 1906 formuleert Rudolf Steiner de gezichtspunten die hieraan ten grondslag liggen. Hij beschrijft de ontwikkeling van het kind in drie fasen van zeven jaar. Volgens hem bestaat de mens uit vier verschillende wezensdelen. Het fysieke lichaam heeft hij gemeen met het mineraalrijk, het ether- of levenslichaam met de planten, het astrale of begeertelichaam met de dieren en als kroon op de schepping heeft de mens een 'ik-organisatie', zijn zelfbewustzijn. De opvoeding van het kind bepaalt in hoge mate hoe deze wezensdelen zich op een harmonische manier kunnen ontwikkelen. Tot het zevende levensjaar gelden andere wetmatigheden dan daarna tot het veertiende jaar en weer andere daar weer na. De bondige uiteenzettingen geven een helder antwoord op de vraag waar de vrijeschool voor staat. Met een nawoord van Thomas Kelling, die Steiners concept paart aan huidige wetenschappelijke inzichten. Vrijwel ongewijzigde herdruk.