Deze roman vertelt het verhaal van een Vlaamse boerenfamilie in de eerste helft van de twintigste eeuw vanuit het perspectief van dochter Andrea. Hoofdfiguur is haar broer Marcel die dienst heeft genomen in het Vlaamse legioen dat aan de zijde van de SS in Rusland heeft gevochten waar hij in 1944 is gesneuveld. Zij roept een beeld op van karakter en leven van haar broer, onder meer aan de hand van brieven aan zijn familie. Tussen het verhaal over haar broer weeft Andrea het beeld van haar moeder. De beelden van broer en moeder zijn vaak ontroerend en doen de lezer deze mensen in hun volstrekte authenticiteit kennen. Heel mooi is ook de verbeelding van de sfeer van het Vlaamse platteland in bijvoorbeeld de volgende zin: 'De zomer van 1928, juni, de langste dag. De zon schept lepels licht uit over onze wereld. Het is morgen, de boomkruinen verven als penselen de hemelen in het zuiverste blauw. Het koren rijpt'. Een waar prozajuweeltje.