Maar één toneelstuk heeft Simone de Beauvoir (1908-1986) ooit geschreven. Het speelt in de 14e eeuw, in het Belgische stadje Vaucelles. Dat heeft zich losgemaakt van zijn Bourgondische vorst en een stadsraad ingesteld. De bouw van een belfort moet die historische daad kracht bijzetten. Maar de vorst is teruggekeerd en belegert al langere tijd de stad. Er is groot gebrek aan eten en drinken. In hoge nood besluit de stadsraad om de 'nutteloze monden' (vrouwen, kinderen en bejaarden) de stad uit te jagen, in de armen van de belegeraars. Dit alles is niet historisch, maar wél naar elders waargebeurde feiten. Niet lang daarvoor heeft Vaucelles radicaal gekozen voor de vrijheid en nu zou de stadsraad dictatoriaal beslissen in het belang van 'de stad' in plaats van 'de mens'? Dat dilemma, dé vraag waar vrijheid begint en hoe de vrouw daarin veel minder vrij is, dat hoort tot de kern van De Beauvoirs werk. Daarbij is het stuk ontstaan tijdens WO II (gepubliceerd in 1945) en kan gezien worden als 'verborgen' aanklacht tegen de Jodenvervolging. Belangrijk dus dat deze tekst nu beschikbaar is, met nawoord van de vertaalster.