In deze roman neemt Romana Vrede (1972) de lezer mee in een boeiend verhaal over haar zoon Charlie. Hij heeft autisme en het dagelijkse leven is voor hem niet altijd gemakkelijk. Hij heeft vaak beperkingen in sociaal-functioneren en in verbale en non-verbale communicatie. De auteur beschrijft op een waardige, respectvolle en soms op een iets wat angst uitstralende manier hoe het samenleven is met Charlie. Ze begint met te beschrijven hoe het zou zijn als haar zoon sterft en zijn moeder nodig heeft. Daarna fantaseert ze over zijn volwassenheid en alle fasen van zijn leven. Tot in de details weet ze als moeder hoe Charlie zich voelt. Op het einde van de roman geeft de auteur zelf toe dat ze toch vaak vragen had bij bepaalde gedragingen van hem. Dit is nu net waar mensen met autisme mee te kampen hebben, namelijk dat ze zich bewegen in een eigen wereldje dat voor de buitenwereld niet altijd duidelijk is en zelfs bizar kan overkomen. Doorheen de roman laat ze Charlie ook fictief aan het woord via voetnoten. Ze heeft mooi vertolkt hoe je in de binnenwereld kunt komen van Charlie. Een meeslepend verhaal.