De titel ironiseert de gezinsband in dit hecht geschreven verhaal. Immers, pleegzoon Julien neemt de plaats in van gestorven zoon Michael. Moeder Hildegard is treurig, ook om het gebrek aan heftig verdriet. Toeval is dat Julien Michael tweemaal ontmoette, de laatste keer bij diens overlijden in het instituut. Speelt Julien een rol in de dood van Michael? Julien mist zijn moeder, een telefonische verkoopster met een warme stem. 'In zijn droom (is ze) een vreemde, iemand die hij lang geleden kende'. Steeds meer barstjes ontstaan in zijn herinneringen. Hij fantaseert over zijn onbekende vader, mogelijk een Noorse terrorist. Dan is er zijn aanhankelijke instituutsvriend Neil, met wie hij in grote eenzaamheid 'Brokebackmountainachtige dingen deed'. Hildegard slaapt bij Julien op Michaels oude jongenskamer, waar de balkondeuren niet open kunnen. Er lijkt geen ontsnappen mogelijk in dit sober vertelde, sinistere verhaal. Julien probeert zich er thuis te voelen. Zijn kinderen inwisselbaar? Mogelijk is dat zo bij Michael en Julien, maar vanuit ongrijpbare redenen.