Twee eerder afzonderlijk verschenen romans waarin moederschap een belangrijk thema is. 'Ontaarde moeders' (1992) is een grappige maar ook inlevende roman met spannende verwikkelingen en verrassende ontknoping. De traditionele rolverdeling is op een vanzelfsprekende wijze doorbroken. De inhoud is vrij heftig: verkrachting, (zelf)moord, geestelijke en lichamelijke mishandeling. De schuld daarvan ligt niet alleen bij mannen, ook vrouwen zijn schuldig. De hoofdrollen zijn niet alleen voor vrouwen; het draait vooral om een alleenstaande vader en zijn haat-liefde verhouding met zijn elfjarige dochter. 'Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor' (2006) gaat over de bijna vijftigjarige Heleen en haar tachtigjarige moeder, die een herseninfarct krijgt, dement en afatisch wordt en in een verpleeghuis terechtkomt. Dat zet het leven van beide vrouwen op zijn kop en brengt hun problematische moeder-dochter relatie genadeloos aan het licht. Heleen raakt in een spagaat: plotseling mantelzorger voor haar moeder, terwijl ze thuis twee pubers heeft en een huwelijk dat niet goed gaat. Geschreven in een toegankelijke, licht sarcastische en emotioneel ingehouden stijl. De auteur (1954) schreef talloze romans en kreeg diverse nominaties voor literaire prijzen.