Een ijsbeer is de weg naar het noorden kwijt. Hij wordt telkens wakker op een andere plek: in een bushokje diep in het bos, op een ladder hoog in de lucht en midden in de woestijn. Het is overal te warm. De ijsbeer is bang: het voelt alsof hij langzaam smelt. Het water loopt uit zijn ogen, blijft er nog iets van hem over? Droomt hij, of is hij wakker? Hij voert een dialoog met een sneeuwmeisje, dat hem probeert te helpen, tot hij langzaam in het smeltende ijs verdwijnt. Een klein, verzorgd uitgegeven prentenboekje met een licht filosofisch verhaal over de laatste ijsbeer. Met paginagrote, sprookjesachtige bewerkte (kleuren)foto's van de Siberische natuur. Bij de poëtische beelden is een filosofisch tweegesprek geschreven over het schemergebied tussen dromen en wakker zijn, over hoop en angst. En over wat er met de ijsbeer zal gebeuren als het laatste ijs op aarde smelt. Debuut van dit duo, een grafisch vormgeefster met een geheel eigen stijl die opgroeide in Siberië en een acteur en regisseur bij een avontuurlijk Antwerps theatercollectief. De tekst bestaat voornamelijk uit dialoog en gedachten, en is gezet in twee verschillende lettertypes. Leent zich goed om met basisschoolkinderen te filosoferen over dromen, angsten en de effecten van klimaatverandering. Vanaf ca. 5 jaar.