De roman is vnl. gesitueerd in Maassluis e.o. Adriaan Volklage zoekt, 11 jaar oud, ter boetedoening voor de dood van een jongen die in zijn plaats lijkt verongelukt, de vriendschap van diens Oudgereformeerde familie. Hier heerst een karakteristieke, maar bizarre godsdienstige sfeer. Pas na tien jaar hoort Adriaan dat het zelfmoord was en voelt hij zich bevrijd. De schrijver schildert de rechterflank van het calvinisme uit zijn jeugd, waarvan hij alle denominaties aan ons voorstelt. De gelovigen zijn 'prinzipienreiter'. Ruziënd over futi- en formaliteiten, scheuringen veroorzakend en de 'tale Kanaäns' sprekend, die zo via hun eigen jacobsladder de weg tot God zoeken. Dit beeld is niet onjuist, maar selectief en betreft de buitenkant: hoe orthodoxer de lezer, hoe minder humor hij zal vinden. Dat de schrijver dit type calvinisme toch ook waardeert, blijkt eigenlijk pas uit de laatste pagina's. Het slot is romantisch: 't komt in orde tussen Adriaan en 't meisje met de krullebol. Hoewel nogal eens geconstrueerd aandoend is het een boeiend boek. Verschijnt binnenkort.