In de Hongerwinter (1944/'45) moet een doodgewone Haagse huisvrouw, Cornelia Jansen, zien te overleven met haar man Piet en haar dochtertje Trees terwijl zij zwanger is van haar tweede kindje dat vlak voor de bevrijding wordt geboren. Dit jongste kind schrijft zestig jaar later dit boek over die moeilijke periode uit het leven van haar moeder. De dagelijkse strijd om uit niets toch een maaltijd te bereiden, de eeuwige honger, de angst voor de Duitsers en de V2 lanceerinstallaties en dit alles geplaatst in een origineel Haags decor. Het verhaal leest gemakkelijk en bevat in een ander lettertype enkele citaten uit Het Parool, Radio Oranje en jeugdherinneringen van de schrijfster. Vooral voor oudere Hagenezen heel herkenbaar, schetst dit verhaal een goed beeld over deze zwarte periode in de Nederlandse geschiedenis.