In 1833 krijgt de begaafde domineeszoon Gerhard Fockens in zijn ouderlijk huis in Friesland een extatische bekeringservaring. Die heftige gemoedsaandoening is het begin van een ontwikkeling die leidt tot een psychiatrische opname in 1839 en eindigt met zijn dood in het Huis van Barmhartigheid te Ermelo in 1870. De auteur (1951), hoogleraar medische geschiedenis en oprichter van het Trefpunt voor Medische Geschiedenis te Urk, heeft het tragische leven van deze onbekende Gerhard Fockens, wis- en natuurkundige en tot zijn opname werkzaam bij de Utrechtse sterrenwacht, in verschillende aspecten gereconstrueerd en geanalyseerd. Het boek is daardoor nauwelijks samen te vatten en omvat veel deelterreinen, zoals het negentiende-eeuwse orthodoxe protestantisme, het studentenleven, de stand van de sterrenkunde en de ontwikkelingen in de psychiatrie. Uitvoerige wetenschappelijke microgeschiedenis van onder af en pathobiografie van een getalenteerde jongere met een stoornis uit het schizofreniespectrum. Met zwart-witte illustraties, bijlagen, eindnoten, bronnen- en literatuuropgave en personenregister.