In zijn roman 'De gebroeders Karamazov' laat Dostojevski Ivan een verhaal vertellen over een Groot-Inquisiteur die Christus, in de zestiende eeuw nog eenmaal op aarde teruggekeerd, laat arresteren. Hij acht diens boodschap een gevaar voor de mensen: deze wensen leiding zoals de kerk die biedt, leiding die is toegesneden op hun hang naar brood en spelen, bezit en macht. Het verhaal is hier opgenomen in de vertaling van Marko Fondse. Het grootste deel van het boek is echter commentaar op het verhaal van de theoloog Ouweneel. Door de scherpe probleemstelling en diepe strekking is het een fascinerend verhaal (door Ouweneel ten onrechte legende genoemd). Het laat zich op meer wijzen lezen. Ouweneel kiest voor de christelijke interpretatie, die overeenstemt met wat Dostojevski er zelf over schrijft. Volgens Dostojevski dient men Christus niet door extern gezag, maar door zijn eigen geweten te volgen. Ware vrijheid bestaat erin dat men zelf kiest tussen goed en kwaad; rekenschap is men alleen God verschuldigd. Ouweneels analyse is nauwkeurig en verhelderend en hij geeft veel stof tot denken. Kleine druk. Deel uit de Maatstaf-reeks, die niets met het literaire tijdschrift te maken heeft, maar traditionele (met name christelijke) waarden wil doen herleven.