De schrijfster debuteerde in 1997 met 'Het geweten', een roman waarin joodse afkomst en de oorlog een overheersende rol speelden. In 'De dochter', een roman in 131 korte, soms ultrakorte hoofdstukken, is het jood-zijn opnieuw een kernthema. De dochter om wie het verhaal draait, is Sabine, die werkt bij het Anne Frankhuis. Daar ontmoet Max, student literatuurwetenschap, haar voor het eerst. Zijn vader is tot ongenoegen van zijn zus Judith na de oorlog met een niet-joodse getrouwd. Max en Sabine krijgen een verhouding en gaan na verloop van tijd samenwonen. Maar op zekere dag is ze met de noorderzon vertrokken. Ze heeft een brief achtergelaten waarin ze hem smeekt haar moeder met rust te laten. Dat doet hij niet, maar van een bezoek aan haar wordt hij niets wijzer. Vijftien jaar later ontmoet hij Sabine weer op de Frankfurter Buchmesse. Bij een Amerikaanse uitgever van fotoboeken wordt haar portret in reuzenformaat op de wand geprojecteerd. Het wordt hem duidelijk met welk geheim Sabine moest leven, hij krijgt een verklaring voor haar vlucht. Durlacher (1961) heeft deze op het eerste gezicht ongeloofwaardige plot in deze vlot geschreven roman toch geloofwaardig weten te maken.