Voor wie met de Duitstalige poëzie kennis wil maken is deze anthologie van pakweg de bekendste verzen een prima boek. Paul Claes, vertaler en samensteller, presenteert gedichten van 75 dichters, waarvan het werk de 12e eeuw tot de 21e bestrijkt. Zijn inleiding, opvallend kort maar toereikend, belicht de belangrijkste invloeden en constanten: de muziek, het volkse karakter, de romantische inslag en de natuur. Van de meeste auteurs koos hij één vers, van Rilke met vijf de meeste, de overige zitten daartussen. De titel verwijst naar Novalis’ symbool van niet aflatend verlangen. Achterin staan biografische schetsen, variërend van slechts twee regels (Carossa) tot een hele pagina (Goethe). Claes heeft het over een “eigen canon” maar volgt in grote lijnen de algemene. Verrassend is wel zijn keuze voor een paar minimaal verwoorde bijdragen zoals: “natuurlijk / kunnen gedichten langer zijn / dan dit” van Ernst Jandl. De geringe omvang van de uitgave wordt gecompenseerd door de hoge kwaliteit van de vertalingen. Voor kenners is vooral die van belang, voor anderen rammelen er heel wat meer sleutels. Deze selectie uit de Duitstalige poëzie van begin tot nu brengt alle grote ‘namen’ en vult een gat in de markt, omdat er al tientallen jaren geen soortgelijke boeken verschenen.