Opvallend debuut van een jonge Nederlandse schrijver (1990). We volgen hiphoprecensent en schrijver in spe Mark Oldings in zijn 'missie': volwassen worden en zijn vriendin Yvonne gelukkig maken. Als zijn pogingen hiertoe mislukken, slaat die missie langzaam om in de wil Yvonne en de wereld te redden van het verderf. Mark ervaart van alle kanten onbegrip en bedreigingen, en trekt zich steeds verder terug in zijn eigen gedachten. Het verhaal wordt verteld vanuit de derde persoon, maar wereldbeeld en taalgebruik geven een overtuigende en vervreemdende kijk in het hoofd van een personage dat de controle over zijn gedachten verliest. Enkele belangrijke vragen over het verleden laat de schrijver onnodig onbeantwoord, en het boek begint moeizaam: de vertelling zit zo vol meta-communicatie van de hoofdpersoon, dat je zijn gedachtegang wel leert begrijpen, maar slechts moeizaam vooruit komt. Dit verbetert pas als er een concreet stuwende kracht ontstaat: Yvonne dreigt te vertrekken als Mark niet snel verandert. Een sterke toevoeging aan een soms statisch verhaal, maar bovenal een sterk staaltje beklemmende psychologie.