In de poëzie van Thomas Möhlmann komt af en toe een personage langs dat naar de naam Momo luistert. Momo was stationswachter, minderjarige hotelreceptionist, soms meer jongen, soms meer meisje.
In Dankbaar lichaam is Momo terechtgekomen in een kleine, hechte gemeenschap. De bundel vertelt over de liefde die zich tussen hem en een dorpsdochter ontvouwt, inclusief de dramatische gevolgen voor hem, haar, haar vader en de hele gemeenschap. Het verhaal wordt gedeeltelijk door omstanders en betrokkenen, en grotendeels door de twee geliefden verteld.
Elk afzonderlijk gedicht is een korrel in de caleidoscoop die zicht geeft op de grootste waarheid waartoe de menselijke soort in staat blijkt: liefde overwint alles, zelfs als niet iedereen het overleeft. Dankbaar lichaam is Möhlmanns meest liefderijke dichtbundel ooit.

Thomas Möhlmann (1975) publiceerde vier dichtbundels, dertien bloemlezingen en, samen met Ellen Deckwitz en Ingmar Heytze, de bundeling gedichten en columns Game of Poems. Gedichten van IJs en Vuur. Zijn werk werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs en de Jo Peters Poëzieprijs en bekroond met de Dunya Poëzieprijs en de Lucy B. & C.W. van der Hoogt-prijs.

Over eerdere dichtbundels:
‘Zoals alle goede eigentijdse kunst toont Möhlmanns poëzie niet zozeer wat er is, maar roept ze op wat diep daaronder ligt, of zou kunnen liggen.’
NRC HANDELSBLAD

‘Vitale, kleurrijke poëzie, een mooi tegenwicht voor de donkere kanten van onze samenleving.’
DE MORGEN

‘Zijn gedichten zijn steengoed, hun effect werkt lang na.’
ONS ERFDEEL