Als Rachel na een nacht op hun luxe jacht met haar man James de hut van haar 7-jarig zoontje Oscar binnengaat, is hij er niet en wordt ook niet meer gevonden. Rachel raakt in een diepe depressie, zit de hele dag op haar balkon op de Bermuda's over de oceaan te staren in de hoop dat ze Oscar ziet. Ze verwijt James dat hij met zijn dagelijkse bezigheden doorgaat. Na een zelfmoorpoging besluit ze naar haar ouders in Brighton te gaan. Maar ook daar kan ze de gedachten aan Oscar geen moment loslaten. Ze besluit een flat te huren en vrienden helpen haar aan een baan als serveerster. Ze krijgt lange brieven van Cee-Cee, haar huishoudster van 75 van wie vroeger een baby van zeven weken is overleden en die dol was op Oscar. Met James heeft ze een afstandelijk contact. Als Cee-Cee onverwacht overlijdt besluit ze naar de begrafenis op de Bermuda's te gaan. Rachel en James delen hun verdriet maar ze keert toch naar Brighton terug. Ze is er nog niet klaar voor. De gevoelens van Rachel worden breed uitgesponnen, haar reacties zijn met inzicht en begrip indringend beschreven.