Kunstenares Sandy Gray verzorgt haar zieke vader en zijn hond. Dan belt een oude studiegenoot haar na jaren met een vraag. Maar wat is verzonnen en wat niet? ‘Companion Piece’ lijkt een vervolg op Ali Smith’s kwartet ‘Autumn’, ‘Winter’, ‘Spring’, ‘Summer’, een vijfde deel haast. Het verhaal is duidelijk eigentijds, maar wel zo ingenieus dat het de actualiteit ontstijgt. Smith is een rasechte verteller, maar ook een taalvirtuoos: het spel met woorden en zinnen, gedachten en verzinsels is dartel en vol verrassingen. Humor is ook onmiskenbaar aanwezig. Smith beschrijft de ‘postcorona’-wereld als een dystopische lachspiegel. Ook de pijnlijke Middeleeuwen spelen een confronterende rol in de vertelling. Woorden zijn een drijvende kracht en zelfs magisch, ook voor niet-ontvankelijke mensen. Taal is een motor voor de verbeelding. Het spel van de taal is tijdloos en brengt mensen nader tot elkaar, ook in de grootste eenzaamheid. Het is genieten van dit ‘vijfde’ deel en als de lezer de vier seizoenen nog niet gelezen heeft, wordt het hoog tijd. Al staat ‘Companion Piece’ stevig op eigen titel.

‘Companion Piece’ volgt na het seizoenskwartet 'Autumn', 'Winter', 'Spring', 'Summer'.