Twee oude mannen, de journalisten en uitgevers van het wekelijkse krantje op een eiland voor de kust van Maine, vertellen aan hun jonge stagiaire hoe meer dan vijfentwintig jaar geleden een dode man op het eiland gevonden werd zonder mogelijkheid om hem te identificeren. Het was aan de vasthoudendheid van de twee mannen te danken dat uiteindelijk identificatie kon plaatsvinden. Maar ze bleven zitten met raadselen rond zijn dood, hoe hij in luttele uren tijd vanuit Colorado naar het eiland kon komen zonder een spoor na te laten en of zijn dood een ongeluk of moord was. Met zijn bekende breedsprakige schrijfwijze met vele uitweidingen vertelt de schrijver (1947) dit verhaal, oorspronkelijk verschenen in 2005, dat een tamelijk dun gegeven heeft. Hij bevolkt het met de curieuze figuren van de twee oude mannen die nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn en met de jonge journaliste die door het verhaal de ware aard van het eiland leert kennen en er wil blijven. Zo belerend als de oude mannen zich opstellen tegenover hun stagiaire, zo stelt King zich tegen zijn lezers op. Maar er zijn legio lezers die dit erg waarderen.