Candela is een vrouw van rond de veertig. Haar vader is gestorven en dat betreurt ze niet, want hij had losse handjes. Candela heeft het niet getroffen in de liefde, maar het gezelschap van haar hond Chelo biedt troost. Samen met haar grootmoeder en haar moeder runt ze een doodgewone bar in een doodgewone wijk. Tot dusver niets bijzonders dus, of het zou de bijna kluchtige toon moeten zijn waarop de schrijver Candela laat vertellen over haar leventje. De roman begint vaart te krijgen als Candela's moeder plotseling overlijdt. Niet lang daarna wordt Candela geconfronteerd met een heftig jeugdtrauma. Maar het verleden brengt haar ook een grote en hartverwarmende verrassing: ze blijkt meer familie te hebben dan ze altijd had gedacht. Aan dramatiek ontbreekt het niet in deze roman, maar wat je vooral bijblijft is de lichtvoetige, humoristische toon van dit verhaal over een 'gewone' vrouw. De roman, bekroond met de Premio Primavera 2019, is eenvoudig van taal en structuur en is daarom met name ook aantrekkelijk voor lezers die Spaans aan het leren zijn.