Meer dan veertig jaar geleden droomde Jan Cremer (1940) er al van om eindelijk ('als een hond die zijn mand heeft gevonden') zijn opus magnum te kunnen schrijven. Met de Odyssee-cyclus lijkt hij daarin te slagen. Na 'Fernweh' (2016)*, over zijn ouders en jeugd en 'Sirenen' (2017)**, over zijn eerste grote liefde Loesje, verschijnt nu het derde deel, 'Canaille'. Dat vertelt over zijn tweede grote liefde Perrine, een balletdanseres. Die relatie duurde zes jaar ('drie jaar in de hemel, drie jaar in een benauwde hel'), vanaf begin jaren zeventig. Hun dochtertje Camille is de belangrijkste reden voor Cremer om - tegen zijn rusteloze natuur in - een stabiel en veilig gezinnetje te willen vormen. Vergeefs. In twee derde deel van het boek, met genummerde hoofdstukken, laat hij in zijn romantisch hart kijken, in het laatste één derde deel in zijn gefrustreerde ziel. Cremer leeft en denkt en voelt heel primair en kan daar vlot en onderhoudend en ook redelijk openhartig over vertellen. Zijn mix van autobiografie, mythevorming en namedropping blijft nog altijd boeien. Gelukkig zullen er nog delen in de cyclus moeten volgen. *2016-26-4473 (2016/48), **2017-27-4252 (2018/04).