De titel van deze bundel (fraai uitgegeven met harde kaft) wordt verklaard in 'Bij wijze van voorwoord': 'Remco pakt een willekeurige gedichtenbundel. Hij bladert er net zo lang in tot een gedicht hem zint en past bij zijn gemoed van dat moment'. Er volgen 339 pagina's poëzie, van 70 dichters, met kort commentaar van Campert. De stukjes verschenen in de periode 2016-2018 in de Volkskrant. Acht dichters zijn met vijf of meer gedichten vertegenwoordigd: vader Jan Campert, Hans Andreus, Gust Gils, Lucebert, Paul van Ostaijen (ieder vijf), Kouwenaar (zes), Brecht (zeven), Campert zelf (zestien!). Ook werk van minder bekende dichters is opgenomen. De commentaren van Campert voegen niet veel aan de gekozen gedichten toe. Maar soms is dat anders. De bundel eindigt met twee gedichten van Lucebert, waarbij Campert schrijft over de berichten over Luceberts geheimgehouden naziverering: 'Ze schokten me. Maar dan dacht ik weer aan de vriendschap die ik had gevoeld en die ik nu nog voelde en die ik niet bereid ben op te geven'.