Anton Stolwijk (1979), zoon van Piet Stolwijk (1946-2011) die dertig jaar voor het werkveld Diaconie werkzaam was bij het Bisdom Haarlem, raakt onverwacht weer betrokken bij de kerk van zijn jeugd: de neogotische Josephkerk in Alkmaar (bouwjaar 1908, verbouwd 2006, gesloten 2019 om negen luxe appartementen te realiseren). Hij gaat weer deel uitmaken van deze geloofsgemeenschap. Vanuit zijn contacten met een aantal vrijwilligers en met zijn oud-leraar van de lagere school broeder Henk van Loon, beschrijft hij met veel warmte en genegenheid en humor wat het voor de kerkgangers betekent dat ook hun kerkgebouw aan de eredienst wordt onttrokken en 'hoe God verdwijnt uit Alkmaar'. Dit verslag is voor velen herkenbaar, nu overal in Nederland kerken gesloten worden. Wat is daarbij de rol van het bisdom, beleidsmedewerkers, de gemeente? De auteur heeft zich grondig geïnformeerd en vele gesprekken gevoerd om een beeld te schetsen van het Nederlandse katholicisme van de laatste vijftig jaar en van een samenleving die seculariseert. Stolwijk schrijft onder meer voor de Groene Amsterdammer en Hard Gras. Ondanks zijn kritische houding heeft hij zich niet bij de katholieke kerk laten uitschrijven. Een ontroerend en verdrietig verhaal, maar ook een verhaal van hoop, geloof en liefde.