Een gedwongen nieuwe start maken, dat doet de 63-jarige Britt-Marie, die door haar man na een huwelijk van veertig jaar verlaten wordt voor een andere vrouw. Britt-Marie ergert zich aan rommel en viezigheid. Een smetvrij huis is haar zelfopgelegde opdracht. Ze behandelt haar omgeving als de lade waarin ze haar bestek na elke wasbeurt keurig indeelt. Alles volgens routines en lijstjes. Via het arbeidsbureau vindt ze een baan als beheerder van het jongerencentrum in Borg, een gehucht waar de crisis flink heeft toegeslagen. Ze verhuist daarheen en ontdekt een wereld waar winkels gesloten zijn en waar het naar olie stinkt. De voetbalclub is het enige vertier en Britt-Marie haat voetbal, maar de club heeft iemand nodig. Zo wordt de oudere dame aangesteld als coach van de juniorenclub. Ze bepaalt zelf de taken: presentielijstjes maken en T-shirts wassen. Ze laat zich niet uit het veld slaan. De dorpsagent vraagt haar mee uit eten. De scènes zijn licht karikaturaal, als in een stripboek. Maar ze ontroeren, laten lachen en huilen. Een boek over onderliggende gevoelens. Verrassend en geestig geschreven. Britt-Marie doet denken aan de film 'Forest Gump': combinatie van beperkte blik en naïviteit leidt tot onverwachte resultaten. De Zweedse auteur debuteerde met 'Een man die Ove heet'*. *2013-10-0502 (2013/40).