Japan 1945. De 15-jarige Hana zorgt samen met haar klasgenootjes voor de jonge kamikazepiloten die in het dorp Chiran gelegerd zijn. Bedden verschonen, uniformen wassen en verstellen, eten serveren, en op de dag dat de piloten op hun dodelijke missie vertrekken, de vliegtuigen met kersenbloesem versieren. Ze probeert zich zo weinig mogelijk aan de jongens te hechten, maar met Taro lukt dat niet. Taro wilde violist worden, maar de keizer heeft nu geen behoefte aan musici. Tot twee keer toe mislukt een zelfmoordmissie van Taro door materiaalpech, wat als een schande wordt gezien. Tenslotte moet hij voorgoed afscheid nemen van Hana. Het boek is prachtig geschreven, poëtisch zonder sentimentaliteit, doorspekt met Japanse woorden die het heel authentiek maken. Het behandelt een aspect van de oorlog dat wij nauwelijks kennen en het geeft goed de Japanse mentaliteit weer. De YA-auteur heeft veel onderzoek verricht, is in Chiran geweest en heeft dagboeken gelezen van meisjes uit die tijd. Ze heeft verschillende prijswinnende YA-romans geschreven en doceert creatief schrijven. Een absolute aanrader.