Als de tweelingbroers Jamiel en Jalil zeven jaar oud zijn, neemt hun vader, dorpshoofd van Golrontscha, een besluit dat hun leven - en dat van de volgende generaties - compleet zal veranderen. Geheel tegen de dorpstradities in, stuurt hij zijn zoons naar school in Kabul. Op enkele dagen lopen van hun geïsoleerde dorp, komen de gevoelige Jamiel en de vechtlustige Jalil in aanraking met een andere wereld. Samen houden ze zich staande op de strenge militaire school in de hoofdstad. Ook tijdens hun pilotenopleiding in Rusland zijn ze onafscheidelijk.Door de burgeroorlog en het schrikbewind van de Taliban maken zowel het land Afghanistan als de tweelingbroers een vrije val. Jamiel en Jalil komen voor onmogelijke keuzes te staan. Beiden kijken de dood in de ogen, slechts een van hen overleeft het regime en vindt een veilige haven in Nederland. Daar zet hij alles op alles om ook zijn vrouw en jongste zoon in veiligheid te brengen. Bitterzoete thee, de debuutroman van Zahed Nurin, is gebaseerd op een waargebeurd familieverhaal. Zahed groeide op in Afghanistan, studeerde rechten in Rusland en is nu maatschappelijk werker in zijn nieuwe thuisland, Nederland.
Zahed Nurin over zijn roman: Als kind droomde ik er al van om te schrijven. Ik was een zorgeloos kind en genoot van de geborgenheid, warmte en liefde van mijn ouders, grootouders en mijn familie. Toen ik twaalf jaar oud was, begon de oorlog. Die duurde jaren. Leven werd overleven. Tijdens het bewind van de Taliban, moest ik vluchten. In Nederland werd ik warm ontvangen en met mijn resterend vertrouwen begon ik mijn leven weer op te bouwen. Ik kreeg de kans om weer te gaan studeren en ben maatschappelijk werker geworden. Net als een pleegkind zich aan pleegouders hecht, is Nederland mijn pleegland geworden. Ik ervaar hier voldoende vrijheid om mij hier te wortelen en tegelijkertijd loyaal te blijven aan mijn geboorteland. Via een van de pleegvaders ben ik lid geworden van een leeskring. Mijn interesse in literatuur werd weer aangewakkerd en ik begon korte stukjes van mijn leven op papier te zetten. Ik voelde me steeds rijker in twee culturen te leven, te denken, te voelen en te dromen en ging op zoek naar mijn familiegeschiedenis, naar de wortels van mijzelf. Ik ging in dialoog met mezelf om te ontdekken wie ik was als kind en ik besprak met mijn vader hoe hij zijn kinderjaren had beleefd. In Bitterzoete thee wil ik de verschillende kanten van gewone mensen in Afghanistan laten zien hoe hun harten kloppen, wat ze doen uit liefde en uit haat, wat hun zoetste dromen zijn en hun grootste nachtmerries, hoe bitter oorlog is. Naast stoffige landschappen en ruige bergen wil ik ook bloemenvelden tonen. Met deze roman probeer ik een waarachtige ontmoeting tot stand te brengen tussen mensen in Afghanistan en hier, om zo de kloof van wantrouwen te overbruggen. Daarmee geef ik hopelijk niet alleen iets terug aan mijn liefdevolle ouders, maar ook aan Nederland, waar ik met mijn familie de kans kreeg om ons leven weer vorm te geven.'
