Vijf dagen wacht Ben, de hoofdpersoon in deze roman, op een hotelkamer in Amsterdam op de urn met de as van zijn moeder. In deze periode schrijft hij een lange brief aan zijn 4-jarige zoontje in Wenen, die deze brief pas over 40 jaar mag openen. In de documentatie die hij in het huis van zijn moeder vindt, ontdekt hij dat zijn familiegeschiedenis sinds drie generaties op leugens en illusies is gebaseerd. Gaandeweg vraagt hij zich af of hij voor zijn zoon de vader kan zijn die hij wil zijn en of dat een kans van slagen heeft met deze familieachtergrond. Bens huwelijk is ook niet wat het moet zijn en hij twijfelt of hij zal scheiden om opnieuw te beginnen in Parijs, waar hem een nieuwe baan is aangeboden. Dat zou betekenen dat ook hij zijn zoon in de steek laat, zoals hijzelf door zijn vader op 4-jarige leeftijd bij zijn moeder is achtergelaten. Het verhaal springt in de tijd heen en weer en heeft twee stijlvormen: de brief aan de zoon is in de ik-vorm, het overige deel is in de derde persoon geschreven. Romandebuut van de auteur (Hamburg, 1970), historicus, journalist en vertaler.