Dr. Ed Malinowski, een gedragspsycholoog, wordt directeur van een instelling voor patiënten met verstandelijke beperkingen in Montana. Zijn missie is de-institutionalisering en inclusie: hij zorgt ervoor dat zijn patiënten bij hun families, onder begeleiding of zelfstandig wonen en in de maatschappij functioneren. Een van de patiënten die terug naar haar ouders gaat is Penelope van zestien die aan ernstige epilepsie lijdt. In de jaren zeventig van de twintigste eeuw werd deze ziekte vaak in de instellingen behandeld. Ed besteedt veel tijd aan Penelope omdat zij een intelligent meisje is die daar helemaal niet thuishoort. Zijn vrouw Laura wordt jaloers op haar en het huwelijk wordt onder druk gezet. Het vertelperspectief wisselt steeds tussen Ed en Laura. Hoofdstukken over Ed zijn geschreven in de derde persoon terwijl die van Laura in de eerste persoon zijn. Haar emoties zouden hiermee als meer open en eerlijk overkomen. Dit boek is een meerlagig en verwoestend portret van liefde, huwelijk, ziekte en genezing met niet altijd sympathieke maar realistische en meeslepende personages.