Nuri in Aleppo, Syrië, zet het familiebedrijf in stoffen niet voort. Hij is geïnspireerd geraakt door Mustafa, wees en bevlogen bijenhouder. Nuri besluit ook professional imker te worden. Hij heeft met bijen, vrouw en zoontje een harmonisch bestaan tot de oorlog uitbreekt en hun kind omkomt. Nuri en zijn vrouw vluchten, nadat Mustafa al is vertrokken. Nuri hallucineert, zijn vrouw is blind geworden, maar door doorzettingsvermogen en te blijven hopen om weer met Mustafa herenigd te worden bereiken zij Athene. De hel kan niet erger zijn, armoede, geweld, orgaanhandel en uitzichtloosheid. Uiteindelijk komen ze in toch Engeland aan en krijgen te maken met kafkaëske eisen van de immigratiedienst. Tot slot worden hun kwalen als horend bij PTSS gediagnostiseerd. Het weerzien met Mustafa doet hen goed. Beschreven in een stijl die feitelijk en poëtisch taalgebruik combineert, in een reeks herinneringen en real time. De auteur (1980) was getuige van de erbarmelijke omstandigheden in Athene. Wordt vergeleken met 'The kite runner'. Een noodzakelijk en onontkoombaar boek.