De 10-jarige Opal is met haar vader, die dominee is, nog maar eens verhuisd. Wanneer ze naar de kruidenier gaat, vindt ze een verwaarloosde hond die ongelooflijk mooi lacht. Ze neemt hem mee naar huis en noemt hem Winn-Dixie. Dankzij de hond verloopt de communicatie tussen Opal en haar stugge vader stilaan vlotter. Met haar hond maakt Opal in de buurt zelfs een heleboel vrienden van allerlei leeftijden. In dit feelgood-verhaal is de hond de protagonist die een aantal eenzame mensen bij elkaar brengt en zo hun leven aangenamer maakt. Zowel Opal als haar vader worstelen nog met het feit dat Opals moeder hen lang geleden plots verliet. Oudere mensen hebben hun eigen, niet altijd rooskleurige levensverhaal en kinderen die je aanvankelijk niet mocht, kunnen toch vrienden worden. Het verhaal brengt de boodschap dat vreugde en verdriet horen bij het leven. Ook de kracht van verhalen vertellen brengt mensen bij elkaar. Het verhaal wordt verteld in korte hoofdstukken en heeft een ruime bladschikking. Een ontroerend verhaal over vriendschap, voor Engelstaligen vanaf ca. 9 jaar, ook leuk voor iets oudere Nederlandse kinderen die al vroeg met Engels zijn begonnen. Oorspronkelijk verschenen in 2000, niet eerder op a.i. aangeboden.