1968, Granville. Marie verlaat haar vriend en vertrekt naar Parijs. Zij vertrouwt Jean, hun zoontje van zes, aan haar moeder Lucette toe, tot zij werk gevonden heeft. Jean is onhandig, hij valt constant en praat veel. Lucette heeft zeven kinderen gehad, is een strenge vrouw, die haar tijd met breien doorbrengt en naar het kerkhof gaan, waar haar man en hun eerste kind liggen. Ze leeft - uit eigen keuze - zonder comfort: geen koelkast, geen wc, geen water. Beetje bij beetje wennen Jean en Lucette aan elkaar. Ook ontmoet hij zijn tante Françoise en zijn neven. Marie stuurt post, maar komt hem maar niet ophalen. Jean is wanhopig. Na jaren wachten heeft hij het opgegeven, bij oma is hij gelukkig. Opeens verschijnt Marie in Granville, hij is dan elf. De titels van de korte hoofdstukken verwijzen naar uitdrukkingen uit de jaren '60. Het dagelijkse leven wordt vanuit Jeans perspectief verteld, naast het leven van Marie, een vrouw van haar tijd, die vrij wil leven en iedere vorm van onderwerping afwijst. Toch gaat ze ervaren, dat de vrijheid van een vrouw in 1968 nog beperkt is. Valognes is een jonge, gevierde schrijfster, dit is haar vierde roman in vier jaar tijd.