Arno woont alleen met zijn vader. Hij is enig kind. Het liefst wil hij een broer (een zusje is ook goed) en een stapelbed. Die broer zou hij Sebastiaan noemen, maar Arno heeft geen broer! Wel heeft hij neef Ad, die komt spelen en logeren. En zo wordt Ad regelmatig Sebastiaan. Grappig voorleesverhaal over een dromerig kind dat graag samen speelt met zijn neef. Een broer krijgt hij niet maar de begripvolle ouders van beide kinderen zorgen wel voor een stapelbed. Over Arno's moeder wordt overigens niet gesproken; Arno en zijn vader 'redden het prima met z'n tweetjes' ook al moeten ze een beetje zuinig doen. De tekst is lang en soms bijna langdradig, nu en dan ook wat verwarrend door de wisseling van namen. Er zijn geen hoofdstukken. De vele vrolijke frisse illustraties zijn van wisselende grootte. Het niet bestaande broertje en stapelbed zijn transparant en in dunne lijnen getekend. Jammer dat later ook wel realistische, fysiek aanwezige objecten als bladeren en huizen zo worden weergegeven. Op de schutbladen zijn diverse soorten stapelbedden te zien. Voorlezen vanaf ca. 5 jaar.