Arminius (of Erminatz) behoort tot de Germaanse stam Cherusken, maar woont, met zijn broer Favus, zestien jaar als gijzelaar in Rome. Als hij weer thuis is, slaagt hij erin met zes andere Germaanse stammen een verbond te sluiten met als doel de Romeinse expansiedrift te stoppen. Hij slaagt daarin door in het jaar 9 in het Teutoburgerwoud de drie legioenen onder leiding van gouverneur Varus in een hinderlaag te lokken en in de pan te hakken. Zijn belevenissen worden vastgelegd op perkamentrollen en in 41 laat zijn zoon Thumelicatz (getrouwd met Thusmelda) ze deels voorlezen aan een groep Romeinse gasten door zijn slaven Marcus Aius en Gaius Tiburtius, deels navertellen. Thumelicatz helpt uiteindelijk de Romeinen bij het terugvinden van een Gouden Adelaar en komt daarbij om het leven. Er is sprake van meervoudig perspectief (alwetende verteller plus een aantal ik-vertellers); heden (41) en verleden (9 en 37) wisselen elkaar herhaaldelijk af. De auteur, een Zwitserse theaterwetenschapper, schuwt in deze boeiende en vlot geschreven roman plastische beschrijvingen van gruweldaden bepaald niet. Hij schreef eerder de 'Vespasianus'-serie. Eerste deel van een serie historische romans over Arminius. Met verklarende woordenlijst, landkaart en nawoord van de auteur.