Ariel heeft OCD, dat betekent dat ze last heeft van dwangneurosen, angsten en soms ook duistere gedachten. Ieder gedicht beschrijft een verschillende periode uit haar leven. Zo schrijft ze over haar gevoelens voor een ander meisje en maakt ze zich zorgen over hoe anderen haar zien. Kunnen ze de nare gedachten op haar gezicht lezen? De gedichten gaan diep in op de thema’s, zijn zwaar van aard en hebben een pessimistische gedachtegang. Gelukkig is er ook hoop aan het einde en wordt het boek steeds wat lichter, met als geruststellende conclusie dat Ariel niet op weg is om een seriemoordenaar te worden, maar onder het juk boog van nog niet gediagnosticeerde OCD. Met vragen over identiteit, gevoelens en gedachten. Olivia speelt onder andere met opmaak, witregels, en cursieve letters. Ze schreef eerder al ‘Dear Medusa’*, een dichtbundel voor jongeren over heftige thema’s zoals verkrachting en onbegrip. Ook daarin was de hoofdrolspeelster queer. Vanaf ca. 15 jaar.

* Zie a.i.'s deze week (2024-49-0114). Geschikt voor YA.