De memoires van Sarah Turlow over haar relatie met de 14 jaar oudere Mark Pluciennik snijden door merg en been. Wat in 1998 begon als een bijzonder liefdesverhaal van twee collega’s die voor elkaar vielen, elkaar in alles stimuleerden en een gezin stichtten, begint na 13 jaar te ontsporen als Mark onverklaarbare symptomen ontwikkelt, uitval krijgt en steeds zieker wordt. Sarah legt hun verhaal onder andere naast inzichten vanuit de antropologie en wat zij als historisch archaeologe heeft geleerd over emoties en gebruiken rond de dood. Zij merkt dat er veel hiaten en misconcepties zijn. Wat als zelfdoding een rationele daad van ultieme moed en liefde is, wat als dit de enige uitweg is voor ondraaglijk lijden. Zonder zichzelf te sparen beschrijft Sarah haar wanhoop, angst, woede, financiële zorgen en machteloosheid en het ultieme offer van Mark: zijn eenzame dood om te voorkomen dat Sarah vervolgd wordt voor hulp bij zelfdoding. Hartverscheurend, overweldigend en eerlijk. Terecht bekroond is dit hét boek om te begrijpen hoe zwaar een zieke partner is en hoe belangrijk euthanasie.

Royal Anthropological Institute’s Public Anthropology Award 2023.