De winnaar van de Deutscher Buchpreis 2020 van de Duitse schrijfster en vertaalster (1964) handelt over het avontuurlijk en activistisch leven van de Franse Annette Beaumanoir. Ze is iemand die al vroeg slecht tegen onrecht kan, zoals het voortrekken van kinderen van notabelen op de lagere school. Ze komt dan ook direct voor het communistisch verzet in het geweer als de Duitsers Frankrijk bezetten. Hierbij redt ze enkele ondergedoken joden. Na de oorlog studeert ze medicijnen, trouwt en krijgt kinderen. Een burgerlijk leven lonkt, maar als ze ontdekt dat de Fransen de Algerijnen onderdrukken (en dus hetzelfde doen wat de Duitsers hen aandeden), steunt ze hun onafhankelijkheidsstrijd. Als ze dreigt tot tien jaar gevangenisstraf veroordeeld te worden, vlucht ze (met achterlating van man en drie kinderen!) naar Tunis en werkt daar als arts. Steeds wordt ze gefrustreerd in haar idealistisch streven naar een waarlijk socialistische maatschappij. Het boek is één lang prozagedicht, waarin Weber naast historisch overzicht ook Annette's twijfels en haar eigen gereserveerde commentaren weeft.