Het oppervlakkige leven van een ontwikkelde, rijke jongeman in de financiële wereld van New York dwingt hem ter compensatie tot steeds gruwelijker sensaties. Korte hoofdstukken geven een bloedstollend beeld van leegte, uitzichtloze verveling en opportunisme in narcistische yuppiekringen in het Amerika van de jaren negentig van de twintigste eeuw. Kleurrijke couleur locale, treffende dialogen en schokkende beelden oproepend taalgebruik. De ik-vorm maakt de gruwelijke martel- en gedetailleerde seksscènes nog indringender. Het gevaar bestaat dat deze het eigenlijke thema overschreeuwen, dat in bijna terloopse zinnen herkenbaar is: de onmogelijkheid van werkelijke emotionele contacten. Goede psychologische uitwerking van de hoofdpersoon en zijn (zelf)vernietingsdrang. Verfilmd (2000) door regisseur Mary Harron. Vrij kleine druk.