Op 11-jarige leeftijd verliest Tommes zijn moeder na een zeer kort ziektebed. Zijn gezin heeft hierop geen antwoord: zijn vader, zijn broer, zijn zusje en hijzelf spreken niet of nauwelijks over hun verlies en verdriet. In de jaren hierna zoekt Tommes naar zijn rouw en zijn identiteit als kind van een overleden moeder. 

toen mijn moeder stierf 
brak ik niet. 

misschien was ik te jong, 
te dwars, had ik geen voorbeeld. 
hoe dan ook, 

ik ervoer geen gemis, 
was hoogstens verbaasd hoe niet-
beschadigd ik me voelde. 

'alsof we door het water braken' is een bundel in vier afdelingen: zwart, hout, groen en wit. Hier speelt het drama zich steeds opnieuw af, met uiteenlopende uitkomsten van verslagenheid of hoop. De verschillende stadia van rouw komen voorbij, maar laten zich niet in een opgeruimd plot vangen. Zo wordt een vorm gegeven aan de verwarring die rouw heet en de dwalende zoektocht naar een nieuwe identiteit als overlever en achterblijver.