De hoofdpersoon van deze roman is een al wat oudere toneelschrijver. In zijn herinneringen komen twee mensen steeds weer terug. De ene is Martha, het meisje op wie hij in zijn jeugd verliefd was, maar toen hij er eindelijk in slaagde een afspraakje met haar te maken kwam ze onverwachts niet opdagen. De andere is Sander, een buurjongen die door zijn ouders in huis werd genomen na een gewelddadige psychotische episode van zijn (Sanders) vader. Ondanks hun nabijheid hebben Sander en de verteller nooit een goede band opgebouwd, en pas vele jaren later wordt duidelijk waarom. Een verhaal met weinig plot dat eerder bestaat bij de gratie van de melancholie en de onvervulde verlangens die samengaan met het ouder worden van de hoofdpersoon. De uiteindelijke onthullingen omtrent Sander en Martha zijn misschien niet zo schokkend als de lezer door de suggestieve opbouw zou verwachten, maar door de stijl en de vele gedachtespinsels blijft het boek toch redelijk boeiend.