Het kan opluchtend zijn in helikopterview naar een drukke wereld te kijken zoals

men op een mierennest aan de voet van een boom neerkijkt en ziet welke pogingen,

schijnbewegingen, en foute maneuvers er worden uitgehaald om toch maar ergens te

geraken.
Het thema is eigenlijk: wat doen mensen in de toestand van onwetendheid over wie

ze zijn. Het 'ken uzelf van oude grote wereldleraren is hoogstens een tegeltje aan

de muur gebleven. Ze gedragen zich stom en sluw, en dat is vaak gevaarlijk tot

intreurig (zoals de meeste romans, toneelstukken, soaps en films aangeven), maar

van buitenaf bekeken kan je er vaak ook net zo goed hard om lachen. Ze voelen

intuïtief wel dat hun leven op aarde een doel moet hebben, maar herinneren het

zich niet en zoeken dan maar een eigen doel, het stompzinnigste het eerst.

Desnoods noemen ze het 'goal'. Dan gedragen ze zich eigenlijk als engelen die uit

de hemel naar de aarde zijn gezonden, maar hun missie niet meer kennen omdat ze

door het aards bestaan beneveld zijn. Het verhaal zelf van deze novelle is erg

simpel. De hoofdpersonages zijn al zover dat ze een doel voor het leven denken

te hebben...