Dood, seks, het dier, verrotting vormen enkele vaste motieven in dit kloeke deel met drie vroege verhalenbundels van de schrijver (1925): 'Serpentina's petticoat' uit 1961, 'Gesponnen suiker' uit 1963 en 'De hond met de blauwe tong' uit 1964. In een door de geïsoleerde hoofdfiguur als volstrekt onvatbaar ervaren wereld, waarin gelovige volwassenen een dwingende dwaalleer prefereren boven vrijheid in de ruimste zin, blijken humor en ironie steeds net op tijd de lezer te hulp te schieten. Dit superieure spel van Wolkers, alsmede zijn beeldend vermogen, zijn ongeremde vergelijkingsdrift, worden vaak te weinig gewaardeerd door critici die hem uitsluitend als een 'boeiend verteller' kenschetsen. De ervaring leert, dat vooral jongere lezers zich laten meeslepen door de verhalen van Wolkers. Juist voor deze groep is het aangenaam dat deze verhalen uit het begin van de jaren '60 wederom bereikbaar zijn. Normale druk.