Het is 1996 en de elfjarige Fiona Lawson wil dolgraag naar de kermis. Die komt elk jaar naar haar stad maar ze is er nog nooit geweest. De reden is dat haar zus Danielle daar was gestorven voordat Fiona geboren was. Fiona wil uitzoeken wat er precies gebeurde, maar op de steun van haar ouders kan ze niet rekenen. Zij willen er niet over praten. Het wordt van Fiona verwacht dat ze veel respect voor hun rouwproces toont hoewel zij haar zuster nooit heeft ontmoet. Ze moet ook genoegen nemen met de kleinste kamer in huis hoewel de kamer van Danielle nog steeds vol staat met haar spullen. Ook op school heeft Fiona het niet makkelijk omdat andere meisjes haar beschimpen terwijl ze er alleen maar erbij wil horen. Het wordt verteld in de stem van Fiona terwijl ze eindeloze lijstjes maakt die allemaal draaien om de kermis of het onderzoek naar de dood van haar zus. Dit perspectief zorgt voor herhalingen en traagheid maar het biedt ook een inzicht in de gevoelens van het meisje en in het reële effect van het gedrag van volwassenen ondanks hun goede bedoelingen. Een charmant verhaal met diepgang.