Edie groeit op op het platteland in Engeland. Ze beleeft een prachtige zomer als de wereldse Connie komt en een serie wil schrijven over het platteland. Connie verheerlijkt oude gebruiken en de manier van werken, terwijl de boeren juist willen veranderen. Connie maakt Edie ook bewust van de mogelijkheden die ze heeft terwijl haar ouders alleen verwachten dat ze thuis meehelpt. Maar Connie praat ook over 'eigen volk eerst' en verheerlijkt alles wat Engels is. Het lijkt een idealisering van het leven op het platteland, maar het verhaal vertoont ook gelijkenis met de tegenwoordige tijd: haat tegen vreemden. Het is prachtig geschreven en de onzekerheid van de opgroeiende Edie is raak getypeerd. Het einde is nogal onduidelijk en roept vragen op. Maar het is vooral een heel boeiend verhaal over het dagelijkse leven tussen twee oorlogen en de naderende economische crisis. Bijzonder mooi taalgebruik.