We zijn meer dan ooit geobsedeerd door efficiëntie, productiviteiten doelmatigheid. Die waardes hebben niet alleen onze werktijd, maar ook ons privéleven gekoloniseerd. Het is de bril waardoor we ons bestaan bezien. De verinnerlijking van het kapitalistische arbeidsethos, de nieuwe digitale technologieën die in rap tempo om ons heen verschijnenen de toenemende individualisering van de samenleving zorgen ervoor dat we ons leven zien als een groot, rationeel project waar we het maximale uit moeten halen. Het gevolg is een dichtgetimmerd bestaan waarin nauwelijks ruimte overblijft voor spontaniteit, verveling en het onverwachte. Waardes die, omdat ze geen groei opleveren en niet meetbaar
zijn, steeds meer worden verdrukt, maar juist zo van belang zijn voor het alledaagse leven.