Roger Martin du Gard (1881-1958) maakte in 1913 als jonge auteur kennis met de toen al fameuze André Gide (1869-1951). Hij noteert meteen een scherp portret van de enigszins karikaturale meester en zal tot aan diens dood met hem in amicaal contact blijven. De weerslag van de vruchtbare en kritische gedachtenwisseling in de periode 1913-1951 zal na de dood van Gide door hem gebundeld worden in een stylistisch fraai en inhoudelijk verhelderend bundeltje notities. Hij waarschuwt de oudere vriend voor de risico's bij publicatie van zijn openhartige 'Si le Grain ne meurt' ('Als de graankorrel niet sterft', de autobiografie van Gide uit 1924) en observeert hem ironisch bij naïeve sympathieën voor het communisme of bij met de jaren steeds meer pauselijke gedrag. Een mooi uitgegeven en goed vertaalde tekst voor de liefhebbers van de bijna vergeten Gide en de nog steeds boeiende Martin du Gard.