In een obsessieve, borende stijl roept Te Gussinklo de gedachtewereld op van de jongen die hij ooit was, op weg naar volwassenheid. In de benepen gereformeerde omgeving voelt hij zich een melaatse, een vijand van alle mensen. Hij walgt van hun sociale aangepastheid. Voor hem is elk contact een duel.
Dan ontdekt hij Sartre. Thuis vindt hij, een vakantie lang door diens boeken bladerend, de halfbegrepen woorden die hem definitief een voorsprong zullen geven op zijn leeftijdgenoten. Ze komen om raad bij hem, ze laten zich imponeren. Eindelijk heeft hij een effectieve strategie gevonden om zich tegenover de anderen staande te houden.
In de jaren daarna raakt hij in de ban van Harry Mulisch. Koortsachtig leest hij diens eerste verhalen en romans. Hij spiegelt zich aan de helden die weigeren een compromis te sluiten met de onttoverde wereld van de volwassenen.
Te Gussinklo herleest het werk dat hem tussen zijn zestiende en vijfentwintigste jaar tot op het bot raakte: de evocatie van wat hem in die tijd bezielde gaat vergezeld van vlijmscherpe en persoonlijk geëngageerde interpretaties van het werk van zijn idolen van toen.

‘Wessel te Gussinklo geeft in zijn buitengewoon geestige, hoogstaande en intense roman Aangeraakt door goden zo’n half mislukt genie het woord en laat hem ontroerend, snijdend en scherpzinnig oreren.’
Kees ’t Hart in De Groene Amsterdammer

‘Wonderlijk, uitgesponnen, dwars en manisch proza waarop alleen deze schrijver het patent bezit.’ Arnold Heumakers in NRC Handelsblad